Imię Jakuba możemy tak skandować bez końca! Z wielką dumą ogłaszamy, że maturzysta z klasy 4A - JAKUB OGRYZEK - został zwycięzcą prestiżowego konkursu "Prawa człowieka - konieczność czy zbędny luksus", zorganizowanego przez Sąd Apelacyjny w Katowicach, a objęty honorowym patronatem Ministra Sprawiedliwości. Jakub odebrał GŁÓWNĄ NAGRODĘ Prezesa Sądu Apelacyjnego w Katowicach z rąk Pani Prezes SA.
Przy okazji dodajemy, że Jakub został w tym samym czasie LAUREATEM Ogólnopolskiego Konkursu Przedmiotowego GALILEO z języka polskiego!!! Dokonał tego czynu już po raz drugi!
I jeszcze jedna wiadomość o Jakubie: dołączył do elitarnej grupy maturzystów 3 LO, którzy ukończyli nasze liceum z najwyższą średnią!
Jesteśmy dumni. Gratulujemy i życzymy Ci, Kuba, zrealizowania marzeń i planów!
Poniżej prezentujemy fragment zwycięskiego eseju Jakuba, przy którym pracował ze swoją mentorką, Panią Beatą Palmąką, której też gratulujemy kolejnego sukcesu.
Słysząc pojęcie „prawa człowieka”, większość osób pomyśli najpierw o prawie do wolności. Bardzo słusznie, ponieważ znaczna część praw odnosi się do swobody jednostki. Najważniejsze z nich, to prawo do życia, wolność od niewoli, wolność obywatelska, wolność głoszenia swoich poglądów i wolność od dyskryminacji. Każdy człowiek powinien także mieć dostęp do edukacji, zdrowia i dóbr materialnych oraz prawo do uczestniczenia w życiu publicznym i politycznym. Coraz głośniej i skuteczniej mówi się o prawie do ochrony przed przemocą i prawie do sprawiedliwego procesu sądowego. Wszystkie te prawa pozwalają każdemu człowiekowi korzystać z wolności. Zostały określone w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka ONZ, który wszedł w życie w 1976 roku. Dokument obejmuje 30 artykułów, podzielonych na prawa polityczne, ekonomiczne, społeczne i kulturalne. Kluczową zasadą jest równość, która zabrania dyskryminacji ze względu na rasę, wyznanie, pochodzenie narodowe, seksualność lub przekonania. Czy tak jest w świecie, który mnie otacza i w który wkraczam dużymi krokami? Jak napisał René Descartes: dubito ergo sum, co oznacza: wątpię, więc jestem. Tak jak francuski filozof, warto zastanowić się, czy prawa człowieka są tak naprawdę potrzebne, czy może jest to po prostu zbędny luksus. Ktoś mógłby powiedzieć, że są one niepotrzebne, ponieważ postulaty zawarte w prawach człowieka to oczywistość i nie ma potrzeby ich zapisywania. Lecz czy to prawda? Wyobraźmy sobie świat bez praw człowieka. Wydawać by się mogło, że byłby to świat idealny, bez żadnych odgórnych norm ciążących nad jednostką. Z obiektywnego punktu widzenia i z czarnych kart historii świata można wyciągnąć wnioski, że stałoby się coś kompletnie odwrotnego. Mniejszości etniczne i społeczne mogłyby być bardziej podatne na różne formy dyskryminacji, represji i wykluczenia społecznego. Bez przepisów, zakazujących takich praktyk, można by zaobserwować wzrost przymusowej pracy i niewolnictwa. Brak ochrony prawnej mógłby prowadzić do wzrostu przemocy zarówno w wymiarze społecznym, jak i ze strony instytucji rządowych. Jak widać, prawa człowieka są potrzebne i można posłużyć się stwierdzeniem, że to jeden z fundamentów świata w XXI wieku. Obecne czasy nie mogłyby bez nich istnieć. Każdy człowiek, niezależnie od pochodzenia, płci, rasy, religii czy orientacji seksualnej, ma prawo czuć się godnie takim, jaki jest. Prawa człowieka odgrywają kluczową rolę w demokracji, umożliwiając obywatelom wyrażanie swoich poglądów i wpływanie na decyzje państwa poprzez głosowanie. Poszanowanie tych praw przyczynia się do budowania stabilności i pokoju, zarówno na szczeblu lokalnym, jak i międzynarodowym. Narody, które szanują prawa człowieka, są bardziej skłonne do współpracy i kompromisowego rozwiązywania konfliktów. W krajach, w których edukacja, służba zdrowotna i godziwe warunki życia są priorytetami, a każdy ma do nich równy dostęp, człowiek ma możliwość pełnego rozwoju swojego potencjału. Prawa człowieka łączą się również z ochroną środowiska, ponieważ prawo do życia w czystym i zdrowym środowisku, jest uznawane za niezbędne do prowadzenia godnego życia. W ten sposób, prawa człowieka nie tylko chronią jednostki, ale również wspierają zrównoważony rozwój i dobrobyt społeczny.